Góry moje góry: trzytysięczniki i nie tylko...

fotografie (c) Andrzej Łukaszewski 1996-2019

Strona ta poświęcona jest górom. Na razie są tu góry wyższe i te bardziej odległe chodź bliskie sercu. Kolejność na liście jest ustalona według wysokości.

Nowości:

  • Galeria zdjęć szczytów doliny Aosty
  • uaktualnienia za 2015-2018,2019
  • (lipiec 2012): Pizzo Val Umbrina, Cima Lagolungo
  • (sierpień 2011) : Piz Boe, Sasso Vernale, Colac, Mesola oraz dodane brakujące zdjęcia Finailspitze i Kreuzspitze.
  • (2019) Petit Mont Blanc, Mont Rous, Tresenta, Punta del Tuf

Mapy i inne informacje:

  1. Punta Gniffeti/Signalkuppe 4554m

    2. Miejsce: Aosta, Alpy Walijskie, Włochy/Szwajcaria (45.92713°N / 7.87704°E)

    Na szczycie: 17 sierpnia 2017

    Na zdjęciu po lewej z tyłu najwyższy wierzchołek Monte Rosy: Dufourspitze 4632m, następnie Zumsteinspitze 4563m i po prawej Punta Gniffeti/Signalkuppe 4554m. Cały dzień wsród lodowców. Wejście od górnej stacji kolejki na Punta Indrien i powrót tak aby zdążyć na ostatnią w dół. Zdjęcie z okolic Col Lys.

  2. Breithorn 4165m

    3. Miejsce: Aosta, Alpy Walijskie, Włochy/Szwajcaria (45.94150°N / 7.74670°E)

    Na szczycie: 5 sierpnia 2015

    Jeden z najbardziej popularnych czterotysięczników ze względu na bliskość kolejki dla narciarzy. Trzeba pokonać tereny narciarskie co wymaga uwagi aby nie być potrąconym przez ratrak. Co do pozostałej części podejścia, można mieć tylko zastrzeżenia do relatywnych tłumów jak na tak wysoką góre. Sam szczyt zachwyca widokami na grupę Monte Rosy, niedaleki Matterhorn i pozostałe góry po horyzont. Kusi także ładna śnieżna grań do niższego wierzchołka Breithorn Centrale ale tym razem nie było czasu.

  3. Gran Paradiso 4061m

    4. Miejsce: Alpy Graickie, Aosta, Piemont, Włochy (45.51850°N / 7.26716°E)

    Na szczycie: 24 sierpień 2014, zdjęcie powyżej: link do Griffiths@summitpost, zdjęcie poniżej własne: figurka na szczycie Madonna, którą także widać na górnym zdjęciu.

    Wędrówka po łatwym lodowcu, z parkingu w Pont około 2100m metrów do podejścia do góry. Chyba jedyna szczelina na drodze to szczelina brzeżna widoczna na zdjęciu, w roku 2014 troche bardziej zasypana śniegiem.

  4. Pic Coolidge 3774m

    5. Miejsce: Masyw Ecrins, Alpy Delfinackie, Francja (44°54'38" N, 06°21'25" E)

    Na szczycie: 30 czerwiec 2007

    Pic Coolidge znajduje się w masywie Ecrins, 1.5km na południe od najwyższego szczytu masywu Barre des Ecrins 4103m, który jest najbardziej na południe i na zachód położonym czterotysiecznikiem Alp. Droga na szczyt wiedzie przez pola śnieżne do 35 stopni na przełecz Col de la Temple, a potem skały z drobnymi trudnościami widoczne na zdjęciu i na końcu pola śnieżne, śnieżna grań i skały.

    Widoki na sąsiednie szczyty: Ailefroide, Barre des Ecrins, Mont Pelvoux, Le Bans, a także w oddali Mont Blanc są naprawde niesamowite, pogoda była idealna. Prawdziwie alpejska wyprawa i kolejny rekord wysokości pobity.

  5. Cevedale 3769m

    6. Miejsce: Grupa Oertlera, Alpy Retyckie, Włochy (46.45°N, 10.61°E)

    Na szczycie: 25 sierpień 2007

    Po zdobyciu w roku poprzednim we mgle drugiego szczytu Cima Cevedale pozostało wdrapać się na główny szczyt. Tym razem pogoda była wyśmienita i można było podziwiać okoliczne szczyty z grupy Oertler/Cevedale, a także w oddali Dolomiti di Brenta, Dolomity, masyw Berniny i pasma alp austriackich.

  6. Cima Cevedale 3757m (Cevedale II, Zufall Spitze)

    7. Miejsce: Grupa Oertlera, Alpy Retyckie, Włochy (46.45°N, 10.61°E)

    Na szczycie: 28 sierpień 2006

    Wyżej i wyżej, a widoki wspaniałe. Niestety na szczycie już nie było mi dane je podziwiać gdyż troche wczesniej zaczęła się śnieżyca. Droga przy dobrej orientacji do przejścia: po grani praktycznie bez konieczności chodzenia po lodowcu. Na zdjęciu widać grań która wchodziłem, czyli najpierw w lewo, a potem w prawo.

  7. El Teide 3718m

    8. Miejsce: Teneryfa, Hiszpania (28.26°N, 16.63°W)
    Na szczycie: luty 2005

    Mój pierwszy zimowy ;) trzytysięcznik i jednocześnie najwyższa góra Hiszpani. Rano wyruszyliśmy z poziomu morza gdzie panowała wiosenno-letnia pogoda, już na ponad 2000m zaczęła się zima zaś powyżej 3000m wiał lodowaty wiatr. Jako najwyższa zdobyta zimą góra zasługuje na drugie zdjęcie z poziomu okolo 2000m.

  8. Punta San Matteo 3678m

    9. Miejsce: Grupa Oertlera, Alpy Retyckie, Włochy (46.37800°N 10.56710°E)
    Na szczycie: 25 lipiec 2017

    Przejście grani z Pizzo Tresero 3594m przez Punta Pedranzini 3599m i Cima Dosegu 3560m, skąd zrobione jest powyższe zdjęcie. Poniżej zdjęcie grani z serwisu summitpost. Niestety dalej mimo prognoz pogoda się popsuła i ze szczytu nie było juz widoków, jedynie mgła i śnieg w twarz, aż do puszki na przeł. pomiędzy Monte Giumellą i Punta Cadini.


  9. Monte Vios 3645m, Cima Linke 3631m

    10. Miejsce: Grupa Oertlera, Alpy Retyckie, Włochy (46.40°N, 10.62°E)
    Na szczycie: 22 sierpień 2006

    Widok na Monte Vios z niewiele niższego szczytu Cima Linke. Droga normalna wiedzie szlakiem od tyłu po prawej, a 100m poniżej szczytu znajduje się schronisko.

  10. Punta Rossa della Grivola 3630m

    11. Miejsce: Aosta, Alpy Graickie, Włochy (45.59149°N / 7.27879°E)
    Na szczycie: sierpień 2015

    Na zdjęciu dominuje Grivola, po lewej stronie ostatni w jej grani spiczasty szczyt nad lodowcem to Punta Rosa della Grivola, w tle po lewej Gran Paradiso.

  11. Tresenta 3609m

    12. Miejsce: Aosta, Alpy Graickie, Włochy (45.50100°N / 7.26490°E)
    Na szczycie: sierpień 2019

    Krótkie przejście po łacie śniegu pozostałej po lodowcu i początek podejścia po kruchych kamieniach. Znakomite widoki na południowe ściany Gran Paradiso i pobliski Ciarforon.

  12. Punta Pedranzini 3599m

    13. Miejsce: Grupa Oertlera, Alpy Retyckie, Włochy
    Na szczycie: 25 lipiec 2017

    Zdobyta w trakcie przejścia grani: patrz Punta San Matteo

  13. Pizzo Tresero 3594m

    14. Miejsce: Grupa Oertlera, Alpy Retyckie, Włochy
    Na szczycie: 25 lipiec 2017

    Zdobyta w trakcie przejścia grani: patrz Punta San Matteo

  14. Cima Dosegu 3560m

    15. Miejsce: Grupa Oertlera, Alpy Retyckie, Włochy
    Na szczycie: 25 lipiec 2017

    Zdobyta w trakcie przejścia grani: patrz Punta San Matteo

  15. Monte Emilius 3559m, Via Ferrata

    16. Miejsce: Aosta, Alpy Graickie, Włochy (45.67896°N / 7.38470°E)
    Na szczycie: sierpień 2015

    Monte Emilius z lodowcami Monte Rosy w tle za przełęczą. Od tej przełęczy zaczyna się ferrata prowadząca na szczyt po grani, najwyżej położona w Europie, zejście granią w prawo. Jeszcze większe wrażenie robi Monte Emillius z drugiej strony z doliny dominując nad miastem Aosta, lub też widoczny jest dobrze na zjeździe z przełęczy św. Bernarda.

  16. Finailspitze / Punta di Finale 3519m

    17. Miejsce: Alpy Otztalskie, Alpy Retyckie, Tyrol, Austria (46.77990°N / 10.83150°E)
    Na szczycie: sierpień 2009

    Najwyższy szczyt po prawej. Wejście granią na wprost, zejście granią po lewej.

  17. Testa del Rutor 3486m

    18. Miejsce: Alpy Graickie, Aosta, Piemont, Włochy (45.63157°N / 7.01417°E)
    Na szczycie: 25 sierpień 2017

    Widok ze szczytu na przedwierzchołek z Madonną. W grani od lewej Flambeau, dwu wierzchołkowe Doravidi i Chateau Blanche. Podejście na Col Rutor z Rif. degli Angeli (czyli od prawej strony) po troche niestabilnych piargach głównie poniżej lodowca, troche lodu i czasem lecące kamienie, troche dziko i trzeba szukać optymalnego przejścia. Trasa bardziej polecana na wcześniejszą porę roku, wtedy po lodowcu. Od przełęczy po grani przez niby wierzchołek po prawej bez większych trudności, na końcu wspinaczka na główny skalny wierzchołek.

  18. Kreuzspitze 3457m

    19. Miejsce: Alpy Otztalskie, Alpy Retyckie, Tyrol, Austria (46.82330°N / 10.86840°E)
    Na szczycie: sierpień 2009

    Widok na zachód z siodła na szczycie.

  19. Mont Taou Blanc 3438m

    20. Miejsce: Alpy Graickie, Aosta, Piemont, Włochy (45.52210°N / 7.14780°E)

    Na szczycie: 20 sierpień 2014

    Widok z doliny Valsavarenche na Mont Tau Blanc (z tylu na środku) i l'Aouillie po prawej z lodowcem Ghiaccialo di l'Aouillie. Grań podobno do przejścia ale nie wyglądała zachęcająco i z braku czasu nie zbadana dokładniej. Wejście z drugiej strony z doliny Val di Remmes przez troche śliskie podejście obok lodowca na Col di Leynir.

  20. Petit Mont Blanc 3424m

    21. Miejsce: masyw Mont Blanc, Aosta, Piemont, Włochy (45.79170°N / 6.83350°E)

    Na szczycie: sierpień 2019

    Podejście z doliny Val Veny od Lago Combal do biwaku, powyżej którego 100m. zaczynał się łatwy lodowiec. Widoki na Mont Blanc już poniżej biwaku, a ze szczytu fenomenalne. Na zdjęciu z lodowca po lewej szczyt, po prawej Mont Blanc w chmurach.

  21. Veleta 3394m

    22. Miejsce: Sierra Nevada, Andaluzja, Hiszpania (37.06°N, 3.36°W)
    Na szczycie: wrzesień 1994

    Moj pierwszy trzytysięcznik, niestety nie mam własnego zdjęcia góry w postaci cyfrowej, pozostają zdjęcia z serwisu summitpost pod linkiem.

  22. Punta del Tuf 3393m

    23. Miejsce: Aosta, Alpy Graickie, Włochy (45.57560°N / 7.26892°E)
    Na szczycie: sierpień 2019

    Podejście od Valnontey, szczyt na południe od przełęczy Col Lauson. Znakomite widoki na grań Grande Serra, Herbetet i Gran Paradiso, a w drugą stronę na Grivolę. Na zdjęciu widać końcówkę podejścia na przełęcz, szczyt na lewo, na środku turnia koło przełęczy.

  23. Grand Tournalin 3379m

    24. Miejsce: Alpy Walijskie, Aosta, Piemont, Włochy (45.87350°N / 7.68910°E)
    Na szczycie: 20 sierpień 2017

    Widok z Petit Tournalin ma podwójny szczyt Grand Tournalin z wierzchołkiem północnym, w tle główna grań od Breithornu kończącego się Roccia Nera przez piramidę Pollux'a do Castor'a i Lyskam W./O. To widokami z tego szczytu zachwycał się pierwszy zdobywca tegoż jak i Matterhorn'u E. Whymper w książce "Scrambles amongst Alpes"

  24. Becca Della Traversiere 3337m

    25. Miejsce: Alpy Graickie, Aosta, Piemont, Włochy (45.49750°N / 7.04440°E)

    Na szczycie: 18 sierpień 2014

    Podejście po łatach śniegu na przełęcz po prawej, a potem trawers, po grani i jesteśmy na szczycie. Widoki na pobliski Grand Sassiere, a także Mont Blanc i Gran Paradiso czy bardziej odległe góry aż po Alpy Delfinackie na horyzoncie.

  25. Monte Roisetta 3334m

    26. Miejsce: Alpy Walijskie, Aosta, Piemont, Włochy (45.89050°N / 7.68430°E)

    Na szczycie: 21 sierpień 2014

    Góra obok Gran Tournalina z podobnymi widokami na masyw Monte Rosy (kawałek po lewej w tle), Materhorn, Dent d'Herens i inne. Widok z Becca d'Aran 2957m. Widok z Gran Tournalina Whymper opisywał jako jeden z najlepszych w Alpach.

  26. Fuscherkarkopf 3333m

    27. Miejsce: Wysokie Taury, Austria (47.09°N, 12.74°E)
    Na szczycie: sierpień 2004

    Piękne widoki na Grossglockner, Weisshorn i okolice, poniżej lodowce wkoło i satysfakcja z ucieczki od tłumów na dole w Franz-Jozef-Hohe. Droga na szczyt bez trudności technicznych poza kruchą skała, bez lodowców (w przewodniku Goedeke wyceniona jednak na PD, II)

  27. Grande Rochere 3326m

    28. Miejsce: Monte Bianco, Aosta, Piemont, Włochy (45.81325°N / 7.06215°E)

    Na szczycie: 28 sierpień 2014

    Szczyt ze wspaniałymi widokami z bliska na masywy Mont Blanc i Grandes Jorasses. Podejście wzdłuż śnieżnej rynny po lewej potem trawers koło łaty śniegu i po grani wprost do góry na przełęcz skąd w prawo na szczyt.

  28. Mont Rous 3241m

    29. Miejsce: Alpy Penińskie, Aosta, Piemont, Włochy (...)
    Na szczycie: sierpień 2019

    Szczyt obok Chateau des Dames z widokami na Valtournanche i Matterhorn. Niestety pogoda nie pozwoliła na podziwiane widoków.

  29. Tofana di Roses 3225m, Via Ferrata Lipella

    30. Miejsce: Cortina Dolomites, Dolomity, Włochy (46.53680°N / 12.05090°E)
    Na szczycie: lipiec 2018

    Wejście ferratą Lipellą.

  30. Monte Civetta 3220m, Via Ferrata Alleghesi

    31. Miejsce: Grupa Civetty, Dolomity, Włochy (46.38285°N / 12.05207°E)
    Na szczycie: lipiec 2018

    Wejście ferratą Alleghesi, zejście drogą normalną. Pięciokilometrowa ściana o wysokości ponad 1000m znajduje się po drugiej stronie.

  31. Pizzo di Val Umbrina 3222m

    32. Miejsce: Grupa Oertlera, Alpy Retyckie, Włochy (46.36°N, 10.54°E)
    Na szczycie: lipiec 2012

    Podejście od Val Umbrina na przełęcz w lewo żlebem po stromych piargach i skałach, trzeba też znaleźć właściwy żleb. Co dla mnie także za drugim razem nie było oczywiste. Od przełęczy z Bivacco Bat. Ortles po grani na szczyt prowadzi dość wygodna ścieżka z czasów wojny. Pierwszym razem nie miałem czasu by tam podejść. Od drugiej strony podejście na przełęcz łatwiejsze od Passo Gavia lub z Passo Dosegu. Na szczycie pozostałości z czasów wojny i wspaniałe widoki na lodowiec Dosegu i główną grań.

  32. Cresta Del Lauson 3208m

    33. Miejsce: Alpy Graickie, Aosta, Piemont, Włochy ()

    Na szczycie: 27 sierpień 2014

    Nieodległy od przełęczy przełęczy Col di Rossa (w zależności od pisowni także Rousse) szczytowy punkt grani. Po drugiej stronie przełęczy Punta Rossa della Grivolla (na ten szczyt co nieco wyższy też można by wejść, raki podobno przydatne, udąło się - patrz wyżej).

  33. Cima Lagolungo 3165m

    34. Miejsce: Grupa Oertlera, Alpy Retyckie, Włochy (46.43°N, 10.69°E)
    Na szczycie: lipiec 2012

    Niepozorny szczyt nad Lago Careser (jezioro z zaporą niewidoczne za szczytem). Od przełęczy 3149m przez którą idzie szlak większość po łatwych skałkach i piargach, kawałek przed głównym szczytem wymaga więcej uwagi i użycia rąk do wspinaczki. Dalszy ciąg po grani do nizszego niewidocznego szczytu nad Lago di Careser bez większych trudności po kamienistej poziomej grani.

  34. Piz Boe 3152m

    35. Miejsce: Sella, Dolomity, Włochy (46.50980°N / 11.82920°E)
    Na szczycie: sierpień 2011

    Popularny szczyt dzięki wyciągowi z Sasso Pordoi.

  35. Becca di Nona 3142m

    36. Miejsce: Aosta, Alpy Graickie, Włochy (45.68890°N / 7.36680°E)
    Na szczycie: sierpień 2015

    ...

  36. Schareck 3123m

    37. Miejsce: Wysokie Taury, Austria (47.03°N, 13.01°E)
    Na szczycie: sierpień 2004

    Wejście najpierw żmudnie na Apres Schareck i potem przez kawałek lodowca. Zejście skalną grania w stylu Orlej Perci widoczną poniżej, bardzo udana pętla. Przy wejściu szczyt ginął w chmurach, jednak był ponad nimi dzieki czemu ten ładny widok z Grossglocknerem w tle po lewej.

  37. Sasso Vernale 3054m

    38. Miejsce: Marmolada, Dolomity, Włochy (46.4189N 11.8403E)
    Na szczycie: sierpień 2011

    Podejście z przełęczy Ombrettola nieznakowane ale da się znaleść. Widok z przełęczy, wejście nieznakowane na początku po prawej stronie grani, a później na grań i po grani. Troche kruchej skały i ostrozność wymagana. Widoki z góry znakomite, szczególnie na bliską Marmolade i Gran Vernel.

  38. Punta Rosa/Rotlspitze 3026m

    39. Miejsce: Miejsce: Grupa Oertlera, Alpy Retyckie, Włochy
    Na szczycie: 28 lipiec 2017

    Góra blisko przełęczy Stelvio.

  39. Monte Gaviolla 3025m

    40. Miejsce: Miejsce: Grupa Oertlera, Alpy Retyckie, Włochy
    Na szczycie: 24 lipiec 2017

    Widok na przełęcz Gavia i górę Monte Gavia po drugiej stronie.

  40. Mont Colmet 3024m

    41. Miejsce: Aosta, Alpy Graickie, Włochy (45.69980°N / 6.98870°E)
    Na szczycie: sierpień 2015

    ...

  41. Wildes Mannle 3019m

    42. Miejsce: Alpy Otztalskie, Alpy Retyckie, Tyrol, Austria (46.87400°N / 10.89360°E)
    Na szczycie: sierpień 2009

    Niepozorny i łatwy szczyt niedaleko Vent, widoki ładne, wysokość powyżej 3000m jest.

  42. Hochkonig 2941m

    43. Miejsce: Salzburg, Austria (47.42°N, 13.05°E)
    Na szczycie: sierpień 2004 oraz lipiec 2018 ferrata Konigsjodler

  43. Musala 2925m, Malka Musala 2902m Irecek 2852m

    44. Miejsce: Riła, Bułgaria (42.17930°N / 23.58520°E)
    Na szczycie: sierpień 2010

    Najwyższa góra Bałkanów, Bułgarii i Riły licznie zdobywana standartową drogą (po prawej). Skalna grań przez Malka Musale (po lewej, skałki na przełęczy na zdjęciu) i Ireczka dość dzika, momentami ostra, troche trzeba uważać, ale nie musimy wracać po śladach.

  44. Vihren 2914m

    45. Miejsce: Piryn, Bułgaria (41.75830°N / 23.39300°E)
    Na szczycie: sierpień 2010

    Druga najwyższa góra Bułgarii i najwyższa góra Pirynu. Razem z granią Kutelo jest z marmuru wiec wyróżnia się kolorem na tle pozostałych gór Pirynu.

  45. Kutelo 2908m
    (Kutelo I 2908m, Kutelo II 2906m, Banski Suchodol 2884m)

    46. Miejsce: Piryn, Bułgaria (41.77230°N / 23.39300°E)
    Na szczycie: sierpień 2010

    Przełęcz między Banskim Suchodolem i Kutelo, w tle Vihren. ...

  46. Mesola 2727m, Via Ferrata delle trincee

    47. Miejsce: Padon, Marmolada, Dolomity, Włochy ()
    Na szczycie: sierpień 2011

    Najwyższy szczyt ferraty delle trincee, wejście od tyłu, początek trudny.

  47. Colac 2715m, Via Ferrata dei Finanzieri,

    48. Miejsce: Marmolada, Dolomity, Włochy (46.44260°N / 11.78390°E)
    Na szczycie: sierpień 2011

    Wejście Ferrata Dei Finanzieri, zejście drogą normalną. Na zdjęciu widać stronę zejściową.

  48. Galdhopiggen 2469m

    49. Miejsce: Jotunheim, Norwegia (61.66°N, 8.33°E)
    Na szczycie: lipiec 2002

    Najwyższa góra Norwegii. Wysokość może nie imponująca ale wkoło z trzech stron poniżej lodowce i widoki jakby w wyższych górach. Szczyt o niepozornym kształcie na dalszym planie w tle.

  49. Babadag 1969m

    50. Miejsce: Turcja Egejska (36.53°N, 29.18°E)
    Na szczycie: lipiec 2005

    Góra nie za wysoka ale start z poziomu morza czyli z plaży. Po powrocie ma to tą dobrą stronę, że można sobie popływać i wreszcie się schłodzić ;). W lipcu jest dość gorąco wiec warto wcześnie zacząć, woda jest po drodze tylko w jednym miejscu. Szlak oznakowany i dobrze opisany pod linkiem na summitpost ale mało uczęszczany wiec i czasami trzeba go poszukac gdzie się zgubił między krzaczkami. Po drodze niesamowite widoki.

  50. Bredalsfjellet 1538 m

    51. Miejsce: Alpy Lyngen, Norwegia Polnoc (69.499°N 20.002°E)
    Na szczycie: lipiec 2008

    Piąta góra pod względem wysokości w dzikich Alpach Lyngen na dalkiej północy. Pierwszy kawałek od fjordu to przyjemna, dobrze widoczna ścieżka z coraz lepszymi widokami na lodowce. Za chatką w miejscu rozejścia dolin lodowców Sydbren i Westbren ścieżka znika. Pod lodowiec można łatwo podejść wzdłuż strumienia po morenach i kamieniach. Problemem jest znalezienie sposobu pokonania skał w prawo od lodowca ale sie udalo potem już tylko mozolna wspinaczka pod góre. A z góry niesamowite widoki na okoliczne fjordy i dziewicze góry. Wspinaczka troche czasu zajeła tak wiec przy fjordzie bylem z powrotem po 1 w nocy ale i tak cały czas słońce było na niebie. Mimo niskiej wysokości warunki prawdziwie alpejskie, lodowce zaczynają się już poniżej 500 m.n.p.m.

  51. Twin Peaks 1504m

    52. Miejsce: Stellenbosch, Afryka Południowa (33.96°S, 18.96°E)
    Na szczycie: listopad 2004

    Wysokość nie wydaje sie imponująca trzeba jednak pamiętać, że wyrusza sie prawie z poziomu morza. Wbrew pozorom było to 12 godzin wędrówki tam i z powrotem. Bez zezwolenia z lokalnego klubu górskiego, a przede wszystkim bez znajmomści terenu nie da się tam normalnie wejśc z powodu braku jakichkolwiek śladów ścieżek powyżej doliny. Aby dojść do ścian trzeba przedzierać się przez różne pokłady roślinności. Urwiste ściany i nieliczne w nich wciecia powodują, ze trzeba wiedzieć którą półką lub kominem można wejśc, a która kończy sie np. wodospadem.

  52. Stromboli (wysokość 3000m ponad dno morza,... ale tylko 900m nad woda ;)

    53. Miejsce: Wyspy Liparyjskie, Włochy (38.8°N, 15.2°E)
    Na szczycie: lipiec 1996

    Wysokość nie imponująca ale jednak wyrusza sie z poziomu morza. Niezwykłość tej góry polega na tym, że jest ona permanentnie czynnym wulkanem i w nocy ze szczytu można podziwiać fajerwerki z kraterów na zboczu poniżej.
(c) Andrzej Lukaszewski 1996-2017