Źródłem wiadomości o szlacheckim rodzie Zubrów herbu Sas są publikacje oraz liczne dokumenty w archiwach: Lwowa, Stanisławowa, Kijowa, Żytomierza, Petersburga i Warszawy. O rodzie Zubrów pisał J. S. Dunin Borkowski w publikacji Spis nazwisk szlachty polskiej, Lwów 1887. str. 546: „Ród Zubrów vel Żubrów pieczętuje się herbem SAS nadanym w 1600 r. a aktualizowanym w 1782 r. i w 1830 r.; zamieszkuje powiaty halicki i wołyński”. Z licznych publikacji wynika , że były również dwie linie Zubrów: wołyńska i galicyjska. Zdaniem L. Wyrostka, Zubrowie herbu Sas są pochodzenia wołoskiego. Zobacz L. Wyrostek, Ród Dragów Sasów na Węgrzech i Rusi Halickiej, Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego, T. XI R. 1931/2, Kraków, str. 114, 115, 126. Adam Boniecki w herbarzu umieścił informację: „Iwan Ludwiski z Ludwiszcz pow. Krzemieniec Podolski sprzedał w 1602 r. Zubrom wieś Starosielce, a zaś Grzegorz Ludwiski procesował się w latach 1607 - 1609 z Niemiryczami i Zubrami o zbiegłych poddanych”. Zobacz A. Boniecki, Herbarz polski, t. XV, Warszawa 1912, s. 111.

Wiele dokumentów dotyczących Zubrów linii galicyjskiej odszukałem w Centralnym Państwowym Archiwum Historycznym Ukrainy we Lwowie: dokumenty legitymujące szlacheckie pochodzenie, spisy gruntów, metryki kościelne i inne. W Państwowym Archiwum Obwodu Żytomierskiego znajduje się kilkadziesiąt dokumentów Żubrów linii wołyńskiej , które zebrane razem figurują pod nazwą: Sprawa wołyńskiego szlacheckiego zebrania delegatów o szlacheckim pochodzeniu Rodu Żubrów.(Dieło wołyńskoho dworianskoho deputatskoho sobranija o dworianskom proischożdieniji roda Żubrow)

Do dnia dzisiejszego żyją jeszcze, rozproszeni po świecie, liczni potomkowie mojego rodu. W Bielsku Białej mieszka, wraz z całą swoją rodziną, Kazimierz Zuber, mój kolega szkolny ze wsi Lackie Szlacheckie. Przekazał mi swoje wspomnienia Historia rodziny Janiny i Kazimierza Zuberów.

W 2009 r. nawiązałem kontakt z Małgorzatą Sas Żubr z Katowic, wywodzącą się w prostej linii od Andrzeja Zubra, stryjecznego brata mojego pradziadka Bazylego Zubra. Obydwaj około 1770 r. osiedlili się w Lackiem. Od niej otrzymałem wspomnienia o rodzinie i potomkach Jana Zubra i Marii Walewskiej pt. Echa dawnych dni , napisane w 1952 r. przez jej matkę Olgę Żubr (pod pseudonimem Olimpia Rozdolska).

W 2010 r. poznałem Zbigniewa Żubra z Warszawy; jak okazało się mojego dalekiego kuzyna. Obydwaj wywodzimy się od naszych wspólnych protoplastów: Jana Zubra i Marii Stryblówny. Zbyszek, który od wielu lat zajmuje się genealogią Zubrów wołyńskich, odszukał wiele dokumentów w archiwum żytomierskim. Jego zdaniem, niektórzy Zubrowie do dziś mieszkają na terenie Ukrainy, Białorusi albo Rosji. Zbigniew Żubr opracował bardzo obszerną Kronikę rodziny Żubrów .

Na podstawie dokumentów odszukanych w archiwach, a także moich osobistych przeżyć, napisałem wiele wspomnień o mojej rodzinie. Wszystkie moje wspomnienia wraz z opracowaniami: Kazimierza Zubera, Olgi Żubrównej oraz Zbigniewa Żubra przekazałem do Działu Rękopisów pod nr. akc. 121/2011 - 128/2011 Wrocławskiego Ossolineum.

Na koniec pragnę poinformować, że wydawnictwo Historia Iagellonica wydało moją książkę p. t. DZIEJE RODU ZUBRÓW , w której dość obszernie i dokładnie opisałem dzieje wszystkich pokoleń Zubrów, poczynając od roku 1560, kiedy urodził się Jan Zubr-protoplasta rodu, do około 2012 roku.

Chcę zwrócić uwagę na to, że w licznych dokumentach dotyczących spokrewnionych Zubrów, znajdujących się w archiwach Lwowa, Żytomierza, Kijowa oraz Petersburga, pojawiają się trzy wersje nazwiska: Zubr, Żubr i Zuber. Czasem różne wersje nazwiska w różnych dokumentach dotyczą tej samej osoby.