SZLACHECKI RÓD ZUBRÓW HERBU SAS

KATALOG STRON RODU ZUBRÓW (KLIKNIJ WYBRANĄ NAZWĘ)

Wstęp Pochodzenie Protoplasta Linia wołyńska Virtuti Militari Joanny Mateusz Żubr Linia Galicyjska Szlachecki Kąt Gałąź Żółtaniecka Zuberowie z Olch

PROTOPLASTA RODU ZUBRÓW.

Wyimaginowany portret Jana i Marii
Zubrów protoplastów szlacheckiego
rodu Zubrów herbu Sas.
Projekt i wykonanie ŁUKASZ IWANIUK.

Jan Zubr, protoplasta rodu, urodził się około 1560 roku. W 1578 r. został powołany do służby w pułku piechoty wybranieckiej, stacjonującej w Zorokowie koło Wilska. Podczas wojen króla Stefana Batorego z carem Iwanem Groźnym znalazł się blisko księcia Janusza Zasławskiego. Za zasługi został nagrodzony majątkiem w Zorokowie oraz uhonorowany szlachectwem i herbem Sas.

Około 1590 r. poślubił Marię, wdowę z synem Juranem, córkę bogatego szlachcica w województwie kijowskim, Bogdana Strybla. W ich małżeństwie urodziło się pięcioro dzieci: Zachar, Łukasz, Jerzy, Michał, Bogumiła oraz w 1606 roku: najmłodszy Stefan.

W 1602 r. Jan i Maria Zubrowie odkupili od Jana Ludwiskiego, mieszkającego w Ludwiszczach w powiecie krzemienieckim, wieś Starosielce, leżącą w powiecie radomyskim, wraz z dworem i siedemnastoma rodzinami chłopów pańszczyźnianych.

5 kwietnia 1606 r. Jan i Maria Zubrowie pożyczyli u Piotra Strybla i jego małżonki Tiny Fedory Proszczekówny Dołoteckiej, mieszkających w sąsiadującym ze Starosielcami majątku Studenica, 1000 złp. Dnia 10 kwietnia 1606 roku oddali Piotrowi Stryblowi w zastaw na trzy lata Starosielce, jako porękę za pożyczone pieniądze.

Dnia 2 maja 1606 r. Jan i Maria Zubrowie otrzymali od Bogdana Strybla, ojca małżonki, kolejny majątek zapisany w testamencie: wieś Czebenowszczyznę wraz z ludźmi, gruntami i wszystkimi pożytkami należącymi do wioski. Z dokumentu wynika, że w Jan Zubr pożyczył Bogdanowi Stryblowi 1000 złp, które ojciec Marii Zubrowej zobowiązał się możliwie szybko oddać oraz przekazać zięciowi zapisany w testamencie majątek.

W trzeciej dekadzie maja 1606 roku na rodzinę Zubrów spadło ogromne nieszczęście: niespodziewana, tragiczna śmierć Jana Zubra. Nad ranem 23 maja 1606 roku, kiedy wracał konno z Korca do domu, został śmiertelnie postrzelony przez Wasyla Jurewicza, bojarzyna wilskiego. Zmarł po dwóch dniach, zdążywszy jeszcze podyktować testament w obecności świadków posłanych do jego domu przez księcia Janusza Zasławskiego. Jego ciało pogrzebano przy cerkwi św. Mikołaja w Wilsku.

DWIE LINIE ZUBRÓW

Po tragicznej śmierci Jana Zubra, cała jego rodzina: żona Maria, dzieci: Zachariasz, Łukasz, Jerzy, Michał, Bogumiła, syn Stefan urodzony po śmierci ojca oraz przybrany syn Juran mieszkali, najprawdopodobniej, na swoim majątku zorokowskim. Jest pewne, że Zubrowie do swojej wsi Starosielce, przekazanej w zastaw Piotrowi Stryblowi, już nigdy nie wrócili.

Z genealogii rodu Zubrów wołyńskich, opracowanej w latach 1800-1802 przez Macieja Żubra (zobacz stronę: Virtuti Militari Joanny) wynika, że trzej synowie Jana: Zachariasz, Łukasz i Michał oraz córka Bogumiła byli bezpotomni lub ich losy są nieznane.

Linię Wołyńską szlacheckiego rodu Zubrów, zapoczątkowaną przez Marię i Jana Zubrów, przedłużył ich syn Jerzy, ożeniony z Anną Szczeniowską. Wiele potomków Jerzego i Anny Zubrów mieszkało na Wołyniu w okolicach Żytomierza. Po drugim rozbiorze Polski w 1793 roku wszyscy Zubrowie tej linii, nazywani w rosyjskich dokumentach również Żubrami, znaleźli się pod zaborem rosyjskim.

Pewne jest, że Stefan, najmłodszy syn Jana i Marii Zubrów, urodzony po tragicznej śmierci ojca, dość wcześnie opuścił swoją rodzinę. Powodem mogła być trudna sytuacja majątkowa w rodzinie po śmierci Jana. Osiedlił się na terenie ziemi halickiej. Tam po ukończeniu 25 lat, to znaczy po 1631 roku, ożenił się z Zofią Żurakowską i zapoczątkował Linię Galicyjską Zubrów. Po pierwszym rozbiorze Polski, w 1772 roku, wszyscy Zubrowie linii galicyjskiej znaleźli się pod zaborem austriackim.

Powrót do: GENEALOGII ZUBRÓW